Laat ons egter daarnaas weer na ons Magdalena kyk! Sy het weliswaar ook die gebeure bygewoon; maar sy het die liggaam, of die woord, nie in linne toegedraai nie en het dit nie in die graf geplaas nie, maar in haar hart wat van liefde gegloei het; en toe sy vervolgens by die graf gekom het, was die steen van die twyfel, deur die mag van die liefde, weggewentel. Die linnedoeke het ordelik bymekaar gelê in die graf, wat soveel wil sê as: Haar liefde het die goddelike woord in haar lewendig georden. Sy het geen dooie liggaam meer gevind nie, maar in die plek daarvan het sy die Lewende gevind, wat uit die graf opgestaan het.    – Skriftekste, Hoofstuk 7, Paragraaf 20