[2.192.10] Helena val haar in die rede: “Maak dat jy wegkom, anders sal daar raak klappe val! Het jy hiermee wel eens kennis gemaak?” (Terwyl sy Minerva beide haar vuiste toon): “Ek sê jou, as jy nie gou weggaan nie, roffel ek jou hiermee `n bietjie op jou groot vieslike mond!” Robert sê: “Maar Helena, ek smeek jou, in godsnaam! Ons beland nog, in plaas van in God se hemel, straks nog in die Lerchenfeldse rioolsloot! Bedink tog, hoe jy, as liefling van God, aan die heilige bors van die Heer gelê het en alle genade van Hom in jou opgeneem het... en nou is jy weer heeltemal `n egte Lerchenfeldse! Dit moet jy heeltemal aflê, anders sal dit nog lank duur voordat die poort vir jou sal oopgaan!”

[2.192.11] Helena sê: “Nou, ek glo dat jy dit selfs `n bietjie jammer vind, dat ek die helleveeg net goed die waarheid gesê het!” Robert sê: “Nee, liefste Helena, verseker nie, maar dit doen my slegs verdriet aan, vanweë jou reeds redelike hemelse mooi mond, wat selfs al met God gespreek het en my menige voortreflike lesse in die liefde gegee het.”