[1.26] Wat wil julle dan weer met die ou besnyding, wat daar opgehou het; wat met die seremonies, wat nou sonder waarde is, omdat Christus reeds daar was en opgestaan het en ons in Hom; wat wil julle met die Sabbat, wanneer Christus op elke dag werksaam was en nog steeds werksaam is en het daardeur elke dag tot ‘n dag van die Here gemaak en het nie die Sabbat gevier nie?! -

[1.27] Maar ek ken vir julle, dat ek vir julle sê: Christus, soos Hy is, wil in die wêreld arm wees; maar julle wil goud! Dit is die rede, waarom julle ‘n huis van aanbidding, ‘n feesdag en klere wat geborduur is wil hê!

[1.28] Julle sê, God het deur Christus, Sy Seun, die voorskrifte van Moses nêrens opgehef nie, maar vir hulle eerder gedurende die laaste Nagmaal bevestig; dus moet daar ook ‘n offerseremonie wees.

[1.29] Ek, Paulus, ‘n werklike, van God verkose Apostel van die Here, is tog vervul met die gees van God; hoe gebeur dit dan, dat die gees van God sulke dinge nog nie vir my gewys het nie, waar ek tog, voor my beroeping ‘n versotte tempeldienaar en -kneg was, soos wat julle dit nooit was nie?!

[1.30] Maar ek wil vir julle nou sê: Soos die gees van God vir my opgewek het, toe ek na Damaskus getrek het, om daar die jong gemeente van Christus te vervolg, so het ek eers - selfs in my blindheid - aanskou, dat die Here in gees en in die waarheid vereer en aanbid wil word, maar nooit in ‘n seremonie nie!

[1.31] Want niemand wat Hy tot Sy diens beroep het, was deur God eers blind gemaak nie; maar ek moes eers blind word, sodat ek alles kon verloor, wat van die wêreld is, voordat ek weer een van Sy geringste knegte kon word!