[1.7.10] En sien, toe het die ewige Liefde onsigbaar, sy nog blinde oë van die siel, aangewaai, en hy het vir die eerste keer in die lieftalligheid van die barmhartige Liefde aan die slaap geraak. En die lieftalligheid van die barmhartige Liefde het in die hart van Adam nes ‘n soet droom, ‘n figuur gevorm, wat gelyk aan hom was en van groot lieftalligheid en net so groot skoonheid was.

[1.7.11] En die ewige Liefde het gesien, dat Adam deur die innerlike aanskouing van sy tweede ek, ‘n groot vreugde in hom gevind het. Toe het die barmhartige Liefde aan sy sy geraak, naamlik daar, waar aan hom ‘n hart gegee was, nes die hart van die Godheid, ter opname van die liefde en die lewe uit die Liefde in God, en het daardeur die eieliefde van hom geneem, om vir Haarself deur die toekomstige wet van die barmhartige genade ‘n woonplek te berei, en het die eieliefde, aan wie hy ‘n groot welgevalle in hom gevind het, buite sy liggaamlike liggaam geplaas, en het vir haar ‘Caiva’ genoem of, soos julle al gewoond is om te sê, ‘Eva’, wat daar beteken die voorbereidende verlossing van selfsugtigheid en die daaruit voortspruitende wedergeboorte.