[1.13.29] “In die geregtigheid is daar geen genade en in die oordeel is daar geen vryheid nie; daarom vlug, gedryf deur die geregtigheid wat straf, sodat die oordeel van Jehova nie jou trae voete sal inhaal nie! Want die straf is die loon van geregtigheid. Wie dit aanneem, soos hy dit verdien het, kan nog op barmhartigheid reken; maar wie vir die geregtigheid en sy gevolge teenstand bied, is ‘n verraaier van die onaantasbare heiligheid van God en sal onder die oordeel geplaas word, waar daar geen vryheid meer is nie, maar daar net die ewige gevangenis in die toorn van die Godheid is.

[1.13.30] Daarom vlug en ween en pleit daar, waarheen jou voete jou sal dra; en wanneer hulle vir jou nie meer verder kan dra nie, bly daar, ween, pleit en bid, sodat jy en Eva en almal deur jou, nie ten gronde sal gaan nie!”

[1.13.31] En sien, toe staan Adam weer op en wou volgens die opdrag van God deur die Engel vlug; maar sien, hy kon nie, want sy voete was soos verlam. En hy het begin, om aan sy hele lyf te sidder en te bewe; want hy was deur die groot vrees vir die oordeel van God vermaan, waarmee die Engel van die Here vir hom gedreig het.