[2.1.8] Die prior sê: O, heilige, liefdevolste Vader, nou gaan daar vir my `n lig op! Aangesien U op aarde veral so liefdevol en vertroulik na die kleinste en onbelangrike gegaan het, sal U miskien ook hier U woning dáár hê waar op die verste heuwels die klein, lieflike huisies ons so gasvry toelag. Omdat hierdie huisies egter almal volkome na mekaar lyk, is dit vir my moeilik om uit die baie huisies presies die korrekte aan te wys en om die eerste en die beste te neem, lyk my teenoor U, o Heer, ietwat onagsaam en onwaardig.

[2.1.9] Die Heer sê: My seun, broeder en vriend, hier is dit raak met jou "miskien" want kyk, hier kan jy kies wat jy maar wil, dit is altyd die goeie. Weet jy trouens dat jy My op aarde miskien eens gedra het? Kan jy My nou ook sê hoe, wanneer en waar?

[2.1.10] Die prior sê: O Heer, ek kan my die "miskien" herinner en wag nou met groot en salige verlange na die onthulling daarvan. Wat betref die dra deur my van U allerheiligste wese op aarde, daaronder kan seker niks anders verstaan word as dat ek U in die vorm van brood en wyn in my hande gedra het nie. Dit lyk my wat die drie aanduidings, die hoe, wanneer en waar, duidelik sigbaar is. Anders sou ek oor die dra van U tog niks waardevol na vore kan bring nie.