[10.35.7] Die kraffies word ook onmiddellik gevul en na ons toe gebring, en opnuut weet die herbergier, sy vrou en sy kinders nie hoe hulle My voldoende daarvoor kon bedank nie. Daarby gaan dit vir hulle nou minder om die wonder as om My wil, dat Ek hulle so gelukkig wil maak; want na die genesing van hulle seun twyfel hulle nie in die minste daaraan dat alles vir My moontlik was wat Ek maar wil hê nie.

[10.35.8] Maar Ek sê vir hulle wat Ek hulle na die genesing van hulle seun ook al gesê het, naamlik dat Ek alleen op die harte let; en toe gaan hulle vol vreugde die kamer uit.