Help

jakob-lorber.cc

Die Aarde

[1.6] Waar ons hierdie omstandigheid dus by alle liggame kan sien, geld dit des te meer vir liggame wat nie deur mensehande gevorm word nie, maar wat deur My krag, so gemaak is soos wat sy gevorm moet wees om te bestaan. Die swaartepunt en die meetkundige middelpunt laat jou ewemin aan dieselfde plek dink as die positiewe en negatiewe pool.

[1.7] Mense sal hulleself afvra hoe dit verstaan moet word; dan vra Ek op My beurt, om dit vir julle duidelik te maak: Waarom is, by die staafmagneet, beide pole nie in die wiskundige middelpunt nie, maar hoofsaaklik aan die punte?

[1.8] Waarom lê die kiemhulsel by `n saadkorrel nie in die middel daarvan nie, maar meestal slegs in `n bepaalde deel van die saadkorrel, sodat die middelpunt van die korrel en die teenoorgestelde pool ten opsigte van die kiemhulsel homself meestal, `n respektiewelike driekwart deel van die totale inhoud van die saadliggaam, gereken vanaf die kiemhulsel, verder na binne- en buitewaarts bevind?

[1.9] Waarom sit geen mens of dier se hart in sy meetkundige sentrum nie?

[1.10] Uit hierdie vraag alleen al blyk dit duidelik, dat die swaartepunt van `n liggaam, iets heel anders is as die meetkundige middelpunt van daardie liggaam.

[1.11] As dit dus gaan oor die vasstel van die middelpunt van die aarde, dan is daaronder nie soseer die meetkundige middelpunt te verstaan nie, maar veelmeer die eintlike lewens- of swaartepunt van die aarde; want die bepaling van die meetkundige middelpunt van die aarde sou, goed beskou, belaglik wees, wat `n mens kan aflei uit die feit dat `n mens die middelpunt van `n liggaam, dus ook die van die aarde, maar net as `n denkbeeldige punt moet aanneem, wat presies volgens julle wiskundige begrippe gedefinieerd is, iets is wat nòg in lengte, nòg in die breedte, nòg in die hoogte ook, maar die kleinste moontlike denkbare deursnee besit en dus sekerlik in sy soort die allerkleinste van alle dinge is. Julle kan verseker aanneem, dat daar al in `n atomiese diertjie, wat nie eers meer deur die allerfynste sonmikroskoop ontdek kan word nie, sekerlik nog vir tallose miljarde sulke soortgelyke punte plek sou wees. Die vraag is dus: Wat sou ons wel oor die eindelose klein wese, wat so heeltemal in die niet verdwyn, te onthul hê? Mens sou maar net hoef te sê: “Die middelpunt van die aarde bestaan uit niks, en dan was dit al heeltemal natuurlik en geestelik verklaar. Want “niks” het liggaamlik en geestelik beskou dieselfde betekenis; want waar niks is, daar hou alles heel logies op en `n niks, sowel geestelik as natuurlik, is in niks anders denkbaar as in so `n meetkundige middelpunt nie. Daarom sal ons onsself dan ook van die weinigseggende middelpunt van die aarde verwyder en gaan ons onsself nou besighou met die veel belangriker swaartepunt van die aarde, wat natuurlik groot afmetings moet hê en by so `n groot liggaam soos die aarde, wat ook van `n groter omvang moet wees om die spesiale lewenswerksaamhede van die hemelliggaam die benodigde ruimte daarvoor te gee.”

[1.12] Ek hoor julle al in julleself vra: “Hoe lyk die swaartepunt van die aarde dan? Waaruit bestaan dit? Is dit `n klomp (of kloster) diamant, óf suiwer goud óf yster, óf miskien `n magneet? Of is dit `n leë ruimte gevul met `n ewige, onuitblusbare vuur en dien dit miskien selfs wel as verblyfplek vir die verdoemdes en voer dit die respektabele titel “hel”, waarvan die vuurspuwende berge wat op die aarde versprei is, miskien die skoorstene is?”

[1.13] Dan sê Ek vir julle: “Van dit alles is daar geen sprake van in die swaartepunt van die aarde nie, net so min as, fisies beskou, sprake daarvan kan wees by `n mensehart. Die hart is nòg `n diamant, nòg `n goudklomp, ook is dit geen yster of magneetsteen nie, en ewe min `n hol, met vuur gevulde ruimte, maar die hart is fisies beskou, `n ongewone kunstige selweefsel, waarin die lewende siel en in haar weer die gees van die mens, soos `n wewer op sy weeftou besig is; hy kan dit, omdat die weeftou vir die vorming van die natuurlike lewe en vir die instandhouding gedurende die korrekte tyd daarvan, so ingerig is dat hy deur sy vakkundige konstruksie, die hande van die siel alles kan opwek wat vir die vervaardiging van die fisieke lewe noodsaaklik is. Funksioneer die weeftou in sy natuurlike konstruksie eenmaal nie meer goed nie, dan gaan dit met die verdere opwekking van die fisieke lewe nie meer so goed nie. Maar as dit ten slotte volkome onbruikbaar geword het, dan kan die siel dit ook nie meer gebruik nie en dit is dan ook tyd vir haar om hierdie nuttelose werkplek te verlaat.”

[1.14] Kyk, met die swaartepunt van die aarde is dit dieselfde geval. Hoe? Dit sal die onderwerp van ons volgende beskouing wees.

Desktop Kommentaar